Ο οπλαρχηγός και Μακεδονομάχος Ιωάννης Ευαγγελόπουλος
Ο Ιωάννης Ευαγγελόπουλος γεννήθηκε στην Μικρόπολη το 1880. Συνεργάστηκε με διάφορα Ελληνικά ένοπλα σώματα ως οπλίτης στις περιοχές νομού Δράμας, Ελασσόνας, Πιερίας και Γιαννιτσών κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Στη συνέχεια τέθηκε επικεφαλής αντάρτικης ομάδας που έδρασε κατά Οθωμανών και Βουλγάρων στον Όλυμπο και την περιοχή Γιαννιτσών.
Αργότερα σάν Λοχαγός του Ελληνικού στρατού διηύθυνε στην περιοχή του Ολύμπου το κέντρο εκπαίδευσης των Μακεδονομάχων με την συνθηματική επωνυμία Καρατάσιος .
Το κέντρο λειτούργησε στης περιοχές Μονής Κανάλων, Καρυάς, Μπάρας Κοκκινοπλού και στη Μονή Αγίου Αντωνίου Σιάπκας Λιβαδίου.
Αποστολή της ομάδας των Μακεδονομάχων του Λιβαδίου είταν,
η απόκρυψη τροφίμων, η απόκρυψη πυρομαχικών και όπλων, η περίθαλψη τραυματιών και φροντίδα για την προώθηση στην ελεύθερη Ελλάδα, η μεταφορά μηνυμάτων με άξονες
α) Μελούνα – Μονή Βαλέτσικου – Τσαριτσάνη – Κοκκινοπλός – Λιβάδι – Μονή Σιάπκας – Πιέρια – Βέρμιο
β) Μονή Αγίου Αντωνίου ( Κοκκινογείου) – Μονή Σαρανταπόρου – Αλιάκμονας – Βόϊο, η καθοδήγηση ενόπλων Μακεδονομάχων σε κρησφύγετα, η παρακολούθηση εχθρικών κινήσεων και υποδείξεις στόχων.
Στο αρχείο του Μουσείου του Μακεδονικού αγώνα στην Θεσσαλονίκη αναφέρετε και το όνομα του: Καρλικόβαλης Κων/τίνος του Πέτρου σαν Μακεδονομάχου. ‚Εδρασε σαν Πρακτορας ‚Γ Τάξης
Ένας άλλος μεγάλος σημαντικός παράγοντας του Μακεδονικού Αγώνα στο Μενοίκιο ήταν ο Ιωάννης Σιλλός.
Γεννήθηκε στην Μικρόπολη και έδρασε ως οπλίτης σε ανταρτικά σώματα.
Ο Ιωάννης Σιλλός του Νικολάου, πολέμαγε στο πλευρό του καπετάν Μακούλη (*καπετάν Μακούλης διάβασε το τέλος της σελίδας)
Στις αρχές Ιουλίου του 1907 ο Ιωάννης Σιλλός έκαψε τα σπαρτά του κάμπου της Μούκλιανης και Δράνοβας, χωριά βόρεια της Δοβίστας με αρκετούς σλαβόφρονες, (*σήμερα δεν υπάρχουν) επειδή φερόταν εχθρικά προς τους Έλληνες της περιοχής του Μενοικίου.
Το μόνο που απέμεινε απο το χωριό Δράνοβο είναι το Καμπαναριό
Στις 14 Ιουλίου 1907 τα παλικάρια του καπετάν Μακούλη μαζί με το σώμα του Σιλλού έδωσαν μεγάλη μάχη στην περιοχή της Δοβίστας εναντίον των Τούρκων στην οποία σκοτώθηκε ο Μακούλης.
Αναφέρετε ακόμη ότι ο Μακεδονομάχος Ιωάννης Σιλλός είχε να λύσει πολλές διαφορές με τους κομιτατζήδες από τα χωριά της Μούκλιανης και Δράνοβας, έτσι κατάφερε να φέρει με το σώμα του, και την βοήθεια των ανδρών του καπετάν Μακούλη μεγάλα πλήγματα στους Βουλγαρόφρονες και Σλαβόφρονες Κομιτατζήδες της Περιοχής του Μενοικίου.
Ακόμη ένας μεγάλος του αγώνα ήταν ο Χρήστος Τέντσιος του Κωνσταντίνου.
Γεννήθηκε στην Μικρόπολη το 1891 και έλαβε μέρος ως μαθητής στο αντάρτικο σώμα του Δούκα * (διάβασε το τέλος της σελίδας) εναντίων των Βουλγάρων στο Παγγαίο.
Το 1098 τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα και κατατάχθηκε στο σώμα Προσκόπων του Μαζαράκη, Γιαγκλή και Δούκα και αποβιβάστηκε στον Μαρμαρά.
Σπούδασε νομικά και εργάσθηκε ως δικηγόρος στη Δράμα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Διετέλεσε νομάρχης Σερρών από 31 Μαρτίου 1933 μέχρι 11 Δεκεμβρίου 1934
Επίσης διετέλεσε επί κατοχής Γραμματέας του υπουργείου Μακεδονίας.
Εξελέγη βουλευτής Δράμας για πρώτη φορά το 1932 και στη συνέχεια με το Λαϊκό Κόμμα (τη Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση) το 1936.
Πέθανε σε ηλικία 75 ετών στη Δράμα στις 13 Ιανουαρίου 1966.
Ακόμη προσθέτουμε και τους παρακάτω που έλαβαν μέρος στήν απελευθέρωση της Μακεδονίας και ήταν μάλιστα και επικηρυγμένοι απο τους Βουλγάρους στο δεύτερο Μακεδονικό όλοι τους ήταν μέλη του ΕΛΛΗΝΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΙΤΑΤΟΥ ..
1) Ιωάννης Αβραάμ
2) Κωνσταντίνος Αβραάμ
3) Κωνσταντίνος Αργυρίου
4) Ιωάννης Δασκαλόπουλος
5) Αθανάσιος Δασκάλου
6) Ιωάννης Δασκάλου
7) Μιχάλης Δασκάλου
8) Ιωάννης Ευαγγελόπουλος
9) Στέφανος Μπάνιου
10) Ιωάννης Μπάνιου – Ψάλτης
11) Γιώργης Μπάνιου – Λεσπέρης
12) Ιωάννης Ουζούνης
13) Κώστας Ουζούνης
14) Γεώργιος Παπαγγελής
15) Χρήστος Τερζής
16) Δημήτριος Τσιμελής
17) Δημήτριος Παπαχριστοδούλου
18) Βασίλης Στοίδης
19) Δημήτριος Ηλιάδης
20) Γεώργιος Βουγιουκλής
21) Δημήτρης Βουγιουκλής
22) Αθανάσιος Αγαθόπουλος
23) Μαμαλιάνγκας
24) Ιωάννης Λάλου
25) Αθανάσιος Μαλούσης
Κατά το έτος 1906 εκτελέσθηκαν στο Δράνοβο οι:
Κυριακή Ντουλμπέρου
Δημ. Χρήστου
Ιωάννης Μπάνιου * Ο Γιάννης (Βάντσιος) Μπάνιος ήταν ο ψάλτης της εκκλησίας μεχρι το 1906. Λόγο οτι δέν αποσκίρτησε στην Εξαρχία, και έψαλε στη Πατριαρχική με Ιερέα τον Οικονόμου Χριστόδουλο τον είχαν άπειρες φορές προειδοποιήση οτι θα τον σκοτώναν. Το 1905 οι περισσότερες οικογένειες του χωριού αποσκίρτησαν στην Εξαρχία. Οι κάτοικοι διαιρέθηκαν σε 145 οικογένειες εξαρχικές, 51 πατριαρχικές. Παρά την μειοψηφία τους οι Πατριαρχικοί κράτησαν με πολύ αγώνα την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και λειτουργούσαν εκεί.
Τελικά μιά μέρα που γύριζε απο το Παζάρι των Σερρών μαζί με άλους χωριανούς στείσαν καρτέρι οι άντρες του Εξαρχικού Αρχικομιτατζή Πανίτσα απο το Σκρίτζοβο και τον σκοτώσαν. Tο όνομα του Πανίτσα, Panitsa, είναι συνδεδεμένο στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας με δολοφονίες, ληστείες, βιασμούς, εμπρησμούς, λεηλασίες σπιτιών εκκλησιών και Ιερών Μονών) Ήταν για μεν τους πατριαρχικούς ο φόβος και ο τρόμος, για δε τους εξαρχικούς ο ήρωας τους.
Όταν έμπαινε με τους κομιτατζήδες του σε ένα μακεδονικό χωριό οι μεν πατριαρχικοί του χωριού τρομοκρατούνταν ενώ οι εξαρχικοί χαιρόταν!!!. Αυτός ο άνθρωπος με 15 μέλη της συμμορίας του στις 23 Ιουνίου 1917 λεηλάτησε την μονή της Παναγίας Εικοσιφοινίσσσης.
http://yaunatakabara.blogspot.com/2010/02/blog-post_15.html
Τα πτώματά τους ρίχτηκαν σε Τρύπα στο βουνό ανάμεσα στην λίμνη και το χωριό Δράνοβο. Η Οικογένεια της Κ.Ντουλμπέρου πλήρωσε Τούρκο που την εβγαλε και την κατεβασε στο χωριό. Οι Υπόλοιποι μείνανε όλοι μέσα.
Στις 21 Αυγούστου 1906 εκτελέσθηκε στα χωράφια από τους κομιτατζήδες και ο Ιωάννης Αγγέλου.
Ακόμη από το 1941 έως το 1944 Εκτελέσθηκαν από τα στρατεύματα ξένης κατοχής οι Παρακάτω:
Σημειώσεις:
* Δούκας Γ. Δούκας – Καπετάν Ζέρβας (1879 – 1938)
Σερραίος οπλαρχηγός και γενικός αρχηγός των ανταρτών της περιοχής Ζίχνης και Παγγαίου κατά το Μακεδονικό Αγώνα. Πολύ νέος πιάστηκε από τις τουρκικές αρχές, δραπέτευσε και πήγε στην Αθήνα (1903). Εκπαιδεύτηκε σ’ ένα κρυφό στρατόπεδο για αντάρτες και μπήκε στην ομάδα του καπετάν Βάρδα στη Δ. Μακεδονία. Στα 1905 άρχισε τη δράση του στην επαρχία Φυλλίδας με σώμα 20 ανδρών. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους αρχηγούς του Μακεδονικού Αγώνα. Εύστροφος, ψύχραιμος, έντιμος, γρήγορος και μυαλωμένος. Κατά την είσοδό του στην πόλη των Σερρών (1908) με την ανακήρυξη του Συντάγματος, η μητέρα του τον στεφάνωσε με χρυσό στεφάνι, δώρο της ελληνικής κοινότητας Σερρών. Με την κήρυξη του Βαλκανοτουρκικού πολέμου επιστράτευσε 100 παγγαιοχωρίτες και κατέλυσε τις τουρκικές αρχές, υψώνοντας την ελληνική σημαία και απελευθερώνοντας πρώτος το διαμέρισμα Παγγαίου και Τσάγεζι εν ονόματι του ελληνικού κράτους
Οι πλαρχηγοί Δούκας Γαϊτατζής (καθιστός στο κέντρο) Θεόδωρος Μπουλασίκης (από αριστερά προς τα δεξιά), Βασίλειος Τσουβαλτζής και Ιωάννης Μάρτζιος, σε φωτογραφία μεταξύ του 1908-1909.
Ιωάννης Μάρτζιος
